Ik heb regelmatig voorstellingen gemaakt met studenten, bijvoorbeeld Pluk van de Petteflet met derdejaars.
Dat was een geweldig succes, en heel veel kinderen (ook van stagescholen) hebben daarvan genoten. Een extra ding was natuurlijk dat sommige van die kinderen hun eigen juf of meester daar zagen acteren. De eerste opkomst leidde steevast tot een lichte aardbeving in het publiek, gevolgd door een ssst. Daarna voelde je een fascinatie die ik van mijn eigen basisschooltijd herkende. Ieder jaar met kerst speelden de leerkrachten van de basisschool waar ik op zat het kerstverhaal, een speciale versie neem ik aan want ‘de duivel’ kwam er ook in voor. Ik herinner me een golf van spanning als mijn eigen juf op kwam: daar is ze!
Het grappige was dat alle juffen en meesters van de school daar verkleed hetzelfde verhaal deden als het jaar daarvoor, maar dat maakte me niks uit. In het donker zat ik gefascineerd te kijken naar hoe ze dat deden. Zou ik toen besmet zijn geraakt met het theatervirus?
De meesters die als herders vanuit de zaal opkwamen, de kinderen gilden van plezier, en met ingehouden adem kijken naar die scene met de duivel.
Na afloop van Pluk hielden de stagekinderen het niet meer, en bestormden hun juf of meester. Eén juf werd zelfs overmeesterd en moest zich bevrijden. Pure trots, ‘Ik vond dat u het goed deed, juf!’ ‘Echt knap!’. En daarna de vragen over de trucjes in de voorstelling, over hoe ze haar haren had gedaan, over de kostuums, over de andere personages enzovoorts.
Ik weet dat er basisscholen waar leerkrachten voor hun kinderen spelen, maar het zijn er bij mijn weten niet erg veel. In Drachten (Fr) is een jaarlijks Sinterklaas theaterspektakel waar vele leerkrachten uit de omgeving aan deelnemen, en een al jarenlange traditie kent.
Acteren voor je kinderen heeft dubbel pret. Kinderen zien hoe theater werkt, want ze herkennen hun leerkracht en maken zo het ambacht acteerspel mee. Aan de andere kant komt dit ten goede aan de band die de leerkracht met de kinderen heeft. Je manifesteert je op een unieke en authentieke manier naar je kinderen toe. Ze leren dat je meer dimensies hebt, kijken als het ware achter het leerkrachtmasker dat ze al kennen.
Zit je niet bij een theatergroep of weet je niet hoe je kan acteren voor je kinderen? Kies een les uit waar je een ‘pakkende inleiding’ voor speelt. Kom als Rembrandt het lokaal binnen en hou een inleiding, bestorm als Napoleon de groep en vertel over de Bastille, als letterfee naar groep 3 om hen te vragen je te helpen, enzovoorts. En het mooiste is: laat ze vragen aan je stellen terwijl je daarzo acteert. Dit heb ik de verkorte deeltijders laten doen, een paar moesten even slikken maar het ging briljant! Ik heb de prachtigste DVDtjes ontvangen met hele mooie lesmomenten. Ik denk dat de kinderen die stagiaires echt niet zullen onthouden om hun rekenles (met alle respect voor het vak rekenen), net als dat ik me bepaalde meesters van vroeger alleen herinner omdat ze zulke geweldige herders waren.