Beste collega,
Deze pagina is in aanbouw maar het geeft alvast de werkvormen weer waar je straks een beschrijving over kunt lezen. Tevens staan de aandachtspunten op een rij zodat je direct aan de slag kunt.
Wist je dat wanneer je niet bekend bent met een werkvorm je ook een pictogramkaart kunt bekijken? Daar staan 6 aandachtspunten per werkvorm op waar je samen met de kinderen aan kan denken.
Wat is het:
Doen-alsof-spel met praten, ook bekend als ‘toneelspelen’.
Waar moet ik op letten:
Als kinderen acteren gaat dat vaak ten koste van hun non verbale spel, leg uit dat ze moeten werken met houding, gebaar, mimiek e.d. Spelrichting en verstaanbaarheid zijn terugkerende aandachtspunten. Voor de hogere groepen komt daar nog ruimtegebruik bij (niet te dicht op elkaar spelen of teveel aan één kant van het spelvlak), stil spel (ook al zeg ik niets moet ik toch doorspelen) en het z.g. ‘spotten’ (de speler die de nadruk heeft in het spel ook de aandacht geven door zelf je mond te houden).
Zie voor de aandachtspunten ook dit pictogramblad.
Wat is het:
Spelelementen zonder onderlinge samenhang vormen samen een presentatie. Veelal door toeval wordt de inhoud bepaald waardoor je bijvoorbeeld een kabouter [wie] aan het gewichtheffen [wat] op de maan [waar] kan aantreffen. Het is fijn, fantasierijk spel dat creatief denken stimuleert.
Waar moet ik op letten:
Doorgaans wordt er bij combinatiespel gesproken maar dat hoeft niet per definitie. Sommige kinderen willen pratend met hints de spelgegevens aan het publiek kenbaar maken [Wat is het toch koud op de maan, dat valt niet mee als kabouter zijnde] maar dat is niet de bedoeling, de informatie dient spelmatig aan het publiek te worden overgedragen. De spelegegevens uit de opdracht moeten in de presentatie voorkomen, de rest verzint de werkgroep er omheen. Ze hoeven bijvoorbeeld niet allemaal kabouters te spelen.
Wat is het:
We hebben het hier over het z.g. ‘radio hoorspel’, een verhaal met dialogen en geluiden. De spelers zijn buiten het zicht van het publiek: achter het publiek, achter een tafel of gordijn of gymkast. Er wordt bij hoorspel wel degelijk geacteerd, alleen ziet het publiek het niet.
Waar moet ik op letten:
Hoorspelspelers hebben vaak de neiging te zacht te spreken, ze moeten zich van de afstand tot het publiek bewust zijn. Verder worden bij het maken van geluiden geen letters gebruikt (de hond zegt bijvoorbeeld niet ‘blaf’, spelers moeten de geluiden zo precies mogelijk benaderen). Bepaal zelf of de kinderen alles met hun stem moeten doen of dat ze ook objecten mogen gebruiken.
Zie voor de aandachtspunten ook dit pictogramblad.
Wat is het:
Voorafgaand aan improvisatiespel worden alleen wat spelgegevens vastgesteld [bijvoorbeeld de rollen en de locatie waar het zich afspeelt], het spelverloop dient spontaan zonder voorbereiding te ontstaan. Improvisatie betekent dus: spel dat ter plekke ontstaat.
Waar moet ik op letten:
De pedagogische veiligheid is een factor van betekenis omdat kinderen spontaan iets laten zien zijn ze daardoor kwetsbaarder dan bij voorbereid spel. In een sociaal moeilijke groep kan daardoor improvisatiespel moeizaam op gang komen. Verder dienen spelers elkaars spel te accepteren (meespelen) en mag het niet te statisch zijn (er moeten handelingen plaatsvinden). Uitgebeeld negatief gedrag of agressie kunnen de improvisatie remmen. Omdat improviseren niet de meest makkelijke werkvorm is is er bij iedere improvisatieles een blad voor de leerkracht toegevoegd met daarop handvatten ter begeleiding.
Zie voor de aandachtspunten ook dit pictogramblad.
Wat is het:
Fantasietaal. Voorafgaand aan de les dien je zelf een voorbeeld te geven door een kleine voorbeeldscene te spelen. Ook zit er in Drama-tv een voorbeeld van jabbertalk. Deze werkvorm slaat van groep 1-8 aan.
Waar moet ik op letten:
Jabbertalk bevordert het non verbale spel, leg daar de nadruk op: doe veel met je mimiek, houding en gebaar. Verder mogen ze lekker los, alle klanken kunnen en mogen, als het maar niet op bestaande woorden lijkt.
Zie voor de aandachtspunten ook dit pictogramblad.
Wat is het:
Het woord zegt het al, spelen met een masker op. Dit klinkt eenvoudig maar is het niet, omdat je geen gebruik kan maken van je mimiek vergt het een andere spelconcentratie dan normaal. Maskerlessen vind je in deze methode vanaf schooljaar 2013-2014.
Waar moet ik op letten:
Trainen. Eén maskerles geven brengt je waarschijnlijk niet het resultaat waar je op zit te wachten. Maskerspel vergt training maar is wel ontzettend leuk om uit te proberen met je groep. Het kost je wel extra organiseren want je hebt natuurlijk maskers nodig. Op deze site staat een masker afgedrukt.
Waarom zou ik het doen?
Waarom zou je zoveel moeite doen? Je leert kinderen geconcentreerd en fysiek te spelen, en ieder kind vindt dit een fijne werkvorm. Maskerspel leent zich ook erg voor productgericht drama, oftewel het maken van een presentatie zoals weeksluiting, kerstspel of (eind)musical. De kennis die je nodig hebt haal je uit het pictogramblad en de lesopzet, je hebt dus geen ervaring nodig om hier mee te kunnen werken.
Wat is het:
Bij nasynchronisatie (ook wel ‘dubbing’ genoemd) doet de ene speler de stem van de andere. Deze werkvorm heeft een hoog entertainment gehalte, kinderen zijn er dol op.
Waar moet ik op letten:
De spelacteurs moeten groot non verbaal spel spelen, de stemacteurs moeten vooral lekker hard praten en ook de geluiden (deurbel, remmen van de auto enzovoorts) meenemen in hun aandeel.
Zie voor de aandachtspunten ook dit pictogramblad.
Wat is het:
Spelers veranderen neutrale voorwerpen (zoals een lap, of touw) in iets anders (bijvoorbeeld een hond met riem). Objectenspel stimuleert creatief denken en de woordenschat.
Waar moet ik op letten:
Stimuleer non verbaal spel en inleving.
Zie voor de aandachtspunten ook dit pictogramblad.
Wat is het:
Non verbaal spel waarbij je geen spullen/objecten mag gebruiken.
Waar moet ik op letten:
Geen gepriegel, iedere beweging onder een vergrootglas. Veel mimiek gebruiken.
Zie voor de aandachtspunten ook dit pictogramblad.
Wat is het:
Spelers spelen achter een laken waar een sterke lamp op schijnt, hierdoor ziet het publiek aan de andere kant van het laken alleen de schaduwen. Het spelen met je eigen shaduw is iets waar kindere enorm veel plezier aan beleven. Levend Schimmenspel-lessen zijn in deze methode te vinden vanaf schooljaar 2014-2015.
Waar moet ik op letten:
Qua spel staan de aandachtspunten op de werkbladen van de kinderen, maar daar op vooruitlopend: sta zo dicht mogelijk tegen het doek voor een strakke schaduw, let op je spel en tegelijkertijd op je schaduw omdat je de schaduw van een ander vrij snel overlapt waardoor het publiek een abstracte vorm te zien krijgt. Speel fysiek en als je praat doe dat dan hard, je stemgeluid moet over het laken het publiek bereiken.
“Handleiding leerkracht: opzetten van een schimmendoek en begeleidingsaspecten.” Met ingang van schooljaar 2013-2014 komt hier een uitgebreide handleiding te staan inclusief pdf om uit te printen.
Zie voor de aandachtspunten ook dit pictogramblad.
Wat is het:
Door in bepaalde houdingen te staan met veel gebruik van non-verbale uitdrukkingskracht, maken de spelers een z.g. ‘levend schilderij’. Het werken met tableaus is een veilige techniek omdat kinderen niet hoeven te praten of bewegen. Het werken met tableaus traint kinderen rekening te houden met het publiek (spelinhoud, spelrichting, mise-en-scene).
Waar moet ik op letten:
Laat de kinderen echt stilstaan, grote stabiele houdingen en veel mimiek.
Zie voor de aandachtspunten ook dit pictogramblad.